این نمایش در یک فضای کارگاهی و با همکاری هنرمندانی از ایران و آلمان برگزار شد. آثار مختلفی شامل عکس، نقاشی، ویدیو و چیدمان کنار هم قرار گرفت و در یک مشارکت گروهی که وحدت موضوعی نداشت و بدون نمایش‌گردان انجام می‌شد، جریان یافت. هدف، باز تعریف دوباره‌ی مفهوم "نمایش گروهی" و ایجاد نظامی نابهنگام از اتفاق‌ها بود. شکل‌هایی از درون بی‌نظمی پدید آمدند که از ژست‌های رسمی هنری در نمایش آثار و یا تبدیل شدن به یک مجموعه واحد فراتر می‌رفت.

رکس آکادمی (Rijksakademie van beeldende kunsten) که آکادمی دولتی هنرهای زیبای آمستردام است و یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین آکادمی‌های هنر اروپا (1870) محسوب می‌شود، نقش به‌سزایی در برگزاری این نمایش و حمایت از هنرمندان شرکت کننده داشت.

همچنین این پروژه از مشارکت مستمر و موثر استودیو بنگاه در تهران، برخوردار بود.

هنرمندان: الیویا دانبر، الکس فرر، محمود بخشی، آرش حنایی، هدیه احمدی، رسول اشتری، بندیک هیپ، جکی ایروین، علیرضا محمدی، کریستین مولدریک، آیسا رشید، الناز صالحی، نسترن شهبازی و نیکل ون دویو نبادن