در این نمایشگاه آثار طراحی و نقاشی فروزان شیرغانی، ویدئوی علیار راستی و فیلمی کوتاه از حسین ترابی به نمایش گذاشته شد. عینک ابژه مشترکی است که در آثار این مجموعه نقشی محوری دارد. نقاشی‌های فروزان شیرغانی پرتره‌هایی است که در بوم‌هایی با ابعاد بزرگ کشیده شده‌اند. او روی صورت این پرتره‌ها یک یا چند عینک تصویر کرده است. فرم صورت‌ها اغراق شده و کمی غیر‌واقعی است. پرتره‌ها با هم تفاوت چندانی نمی‌کنند، این عینک‌ها هستند که به کاراکترها  شخصیت بخشیده‌اند. چیدمان او نیز مجموعه‌ای از عینک‌های ساخته شده با سیم و پارچه‌های رنگی است که با نخ‌هایی بی‌رنگ از سقف آویزان شده است. شیرغانی شیئی از زندگی روزمره را از بستر و کارکرد معمولش جدا کرده و به شکلی از آن آشنایی‌زدایی می‌کند. علی‌یار راستی نیز در اثرش یک فریم عینک را بر چشم افراد مختلف گذاشته و از چهره‌ی آن‌ها عکس گرفته است. در ویدئوی او این تصاویر به سرعت و پشت سر هم عوض می‌شوند، در حالی که جای فریم عینک تغییر نمی‌کند. تاکید این ویدئو به تاثیری است که عینک بر شخصیت ظاهری انسان‌ها می‌گذارد. فیلم کوتاه حسین ترابی درباره‌ی یک پسربچه با چشم‌های ضعیف است که به خاطر عینک به چشم زدن در مدرسه با همکلاسی‌هایش دچار مشکل می‌شود. این فیلم در سال 1358 برنده‌ی جایزه‌ی کودک و نوجوان کانون پرورش فکری شده بود.