در اين نمايشگاه، "فرش" به عنوان چيزى گستردنى در بررسی رشته‌اى از مناسبات اجتماعى و حرفه‌اى در حوزه هنر نقشی مفهومى ايفا مى‌كند. اين نمايشگاه پژوهش محور، زمينه‌هاى گوناگونی را در بر می‌گیرد و نگرشی متفاوت به تلفیق‌های هنرمندانه، نهادى و سازمند ارايه مى‌دهد. اين رويكرد در دو بخش اصلى - كه در ارتباط با يكديگرند

مجموعه‌ی «چهره‌ها» همانطور که از عنوان آن پیداست درباره‌ی موضوعی آشنا گرد آمده است: سنت «چهره‌نگاری» که  بخشی بزرگ از تصاویر جهان هنرهای تجسمی را به خود اختصاص داده و در طی تاریخ خود تغییرات شگرفی را تجربه کرده است.

تبادل فرهنگی اغلب جایی مشاهده می‌شود که هیچ‌کس در انتظار آن نیست. نقاط ارتباطی و تماس بین اتریش و ایران نشانگر گستره‌ای شگفت‌انگیز از جنبه‌هایی است که ما را با دیگری پیوند می‌دهد و همچنین از آن متمایز می‌کند. در ادامه ...

کرنش به حافظ
گونتر اوكر در سال 1930 در آلمان شرقى در خانواده‌اى روستايى و كشاورز متولد شد. سال‌هاى نوجوانى‌اش همزمان با جنگ جهانى دوم بود. تجربه‌ی نزدیک از جنگ و خشونت و ویرانی ناشی از آن تأثیری عمیق و همیشگی بر او گذاشت. در جوانى گرايش‌هاى سياسى‌اش او را راهى آلمان غربى كرد و از شروع دهه 60 میلادی به همراه اتو پینه و هاینس مایک از هنرمندان گروه «صفر» (زیرو) بوده است. اوکر همراه گروه « صفر» که جریانی پیشرو پس از جنگ ‌جهانی دوم در آلمان بود، راه هنر را از نقاشی سنتی به سوی هنری رهنمون ساخت که از مواد، رسانه‌ها و تکنیک‌های نو بهره می‌جست. اوکر در حال حاضر یکی از مهم‌ترین هنرمندان معاصر و سرشناس آلمانی است و در سال 2014 میلادی به عنوان هنرمند برتر کشور آلمان برگزیده شده است.

در هفته ی گرافیک وهنرهای تجسمی لهستان، نمایشگاهی با عنوان پوسترهای جدید لهستان در بنیاد لاجوردی با همکاری سفارت لهستان برگزار گردید. این نمایشگاه با حضور سفیر لهستان در ایران، مجید ملانوروزی و جمعی از...

نمایشگاه «بی باک: موجی دیگر از هنرمندان ایرانی» به انتخاب فریدون آو همزمان در پروژه‌های آران، گالری اُ، بنیاد لاجوردی و گالری توتال آرتس دبی گشایش یافت. یکی از اهداف این نمایشگاه بازبودن گالری‌ها در ایام نوروز است. فریدون آو در این‌باره می‌گوید: «پیشنهاد ما جاانداختن...

 این مجموعه پیرامون موضوعی آشنا گرد آمده است. مردامرد نمایشگاهی است که فضاهای مردانه و ازدیاد آن در جامعه و فرهنگ ایرانی را نمایش می‌دهد. ورزش کشتی، حمام‌های عمومی، عرصه‌ی سیاست و سربازی در این آثار بستری است...

عروسک‌ها و سایر اشیای این چیدمان توسط هنرمند ساخته نشده‌اند، آن‌ها در واقع اشیائی  از پیش موجود هستند. اما هنرمند با قرار دادن اشیای مختلف در کنار هم، فضایی متفاوت را به وجود آورده است. این چیدمان تداعی‌گر حوادث اخیر سیاسی و اجتماعی دنیاست. برج ایفل، فشنگ‌ها، موشک فلزی، بلندگوها ...

جموعه آثار بیتا رضوی، هنرمند ایرانی ساکن فنلاند با عنوان «اشیاء، هنگامی که بر من تاثیر می‌گذارند، هنگامی که من مستندشان می‌کنم»  به نمایشگاه‌گردانی هلنا بیورک در مجموعه‌ لاجوردی به نمایش گذاشته شد.  این نمایشگاه شامل چند مجموعه از آثار هنرمند است که در قالب عکاسی مفهومی در کنار صدا ، ویدیو و چیدمان، سعی در پیوند دادن ...

اثر الله یاری مدل چاپی سه بعدی، از مجسمه هایی از شهر رومی هاترا (الحضر) و دست‌ساخته‌های تاریخی آشوریان در شهر نینوا است، که توسط داعش منهدم شدند. در این مجسمه که از رزین ساخته شده یک کارت حافظه تعبیه گردیده که از تصاویر، نقشه ها، فایل های پی دی اف و ویدیوهایی درباره‌ی تاریخچه‌ی ماه های آخر قبل از تخریب این آثار و مکان‌های تاریخی در سال جاری انباشته‌ شده است.

ایسیدرو فرر طراح گرافیک و تصویرساز برجسته اسپانیایی مهمان ویژه چهارمین دو سالانه سرو نقره‌ای بود. وی با دو نمایشگاه جداگانه از پوسترها و تصویرسازی‎هایش در تهران حضور پیدا کرد. در حاشیه چهارمین دوسالانه سرو نقره‌ای، گزیده‌ای از آثار تصویرسازی و گرافیک متحرک فرر به همت مرتضی زاهدی و حمایت انجمن طراحان گرافیک در بنیاد لاجوردی به نمایش گذاشته شد.

در این مجموعه آثار مختلفی شامل عکس، نقاشی، ویدیو و چیدمان گرد آمده است. در یک نمایشگاه گروهی همواره وحدت موضوعی نیست که آثار را در کنار هم قرار می‌دهد. گاهی یک مجموعه در کثرت مفاهیم و فرم‌ها نظامی را تشکیل می‌دهد که ربط و نسبت بین آن‌ها را باید در جایی بیرون از یک شباهت مضمونی صرف جستجو کرد، شاید اینجا باید به خود معنای مجموعه از نو نگاهی انداخت.

«نیمِ دیگر»، نام پروژه‌ای است که بیژن صیفوری، طراح گرافیک و عکاس ایرانی، از سال ۱۳۸۳ آغاز کرده است. او در این مجموعه عکس‌هایی سیاه و سفید از هنرمندان و طراحان بر‌تر جهانی را در فضای شهر اصفهان به تصویر می‌کشد. تاکید این مجموعه نشان دادن چگونگی مواجهه‌ی هنرمندان غیر ایرانی با هنر ایرانی است. صیفوری در مقدمه‌ی کتابش چنین آورده است: «نیمِ دیگر، مجموعه‌ای است حاصلِ سفر با هنرمندان غرب، به شهرِ هنرِ شرق؛ اصفهان. از سال‌های آغازینِ دهه‌ی هشتاد، هرگاه که فرصتی دست دهد، در سفر اصفهان همراه دوستانی می‌شوم که پیش‌تر در جایی دیگر از این جهان دیده‌ام.»

در این نمایشگاه آثار طراحی و نقاشی فروزان شیرغانی، ویدئوی علیار راستی و فیلمی کوتاه از حسین ترابی به نمایش گذاشته شد. عینک ابژه مشترکی است که در آثار این مجموعه نقشی محوری دارد.
نقاشی‌های فروزان شیرغانی پرتره‌هایی است که در بوم‌هایی با ابعاد بزرگ کشیده شده‌اند. او روی صورت این پرتره‌ها یک یا چند عینک تصویر کرده است. فرم صورت‌ها اغراق شده و کمی غیر‌واقعی است. پرتره‌ها با هم تفاوت چندانی نمی‌کنند، این عینک‌ها هستند که به کاراکترها  شخصیت بخشیده‌اند. چیدمان او نیز مجموعه‌ای از عینک‌های ساخته شده با سیم و پارچه‌های رنگی است که با نخ‌هایی بی‌رنگ از سقف آویزان شده است. شیرغانی شیئی از زندگی روزمره را از بستر و کارکرد معمولش جدا کرده و به شکلی از آن آشنایی‌زدایی می‌کند.

بنیاد لاجوردی میزبان تنها نمایشگاه تهران در نوروز 94 بود. این مجموعه آثار متنوعی از هنرمندان ایرانی و خارجی را در برمی‌گیرد. «سیزده هنرمند برای یک روز جدید» به انتخاب فریدون آو به نمایش آثاری می‌پردازد که به باور وی در فضای هنرهای تجسمی کمتر دیده شده‌اند.
چنین نمایشگاهی سومین بار است که در آستانه‌ی بهار توسط فریدون آو برگزار می‌شود. در این نمایشگاه چند هنرمند خارجی نیز حضور داشتند. هنرمندانی که در ایران زندگی و کار کرده و یا پروژه‌هایی را انجام داده‌اند.

هنرمندان: آنا اوستویا، آلیسیا کارسکا، آلکساندرا ونت، میخال شلاگا، دوروتا والنتینویچ، رافال ویلک، آنیا ویتکافسکا، آدام ویتکوفسکی. این نمایشگاه آثار ده هنرمند معاصر را نمایش می‌دهد. آثاری شامل عکس، مجسمه، فیلم، ویدئو در این مجموعه گرد آمده است و هر کدام به نحوی ما را به گذشته ارجاع می‌دهند.

هنر مرز و بوم نمی شناسد. زبان هنر هرگز تن به مرزهای جغرافیایی نمی‌دهد و سودای جهان وطنی دارد. فرهنگ همان مرز مشترکی است که می‌تواند انسان‌ها را جدا از انواع خط‌کشی‌های سیاسی گرد هم بیاورد و بر چیزی مشترک به نام انسانیت تاکید کند. تاکیدی که شاید تنها راه ممکن برای رسیدن به صلح جهانی باشد. نمایشگاه فرهنگ صلح تعلق به چنین آرمانی دارد.

گذرِ زمان و فاصله ای که به مرور با گذشته می‌گیریم مجالی است تا سرگذشت خویش را در این فاصله‌ها از نو بر‌خوانیم. گویی هر چقدر فاصله‌ی زمانی ما با گذشته بیشتر می‌شود آدمی میل می‌کند سرنوشت درونی خویش را به مثابه‌ی یک دیگری بنگرد و روایت کند. بخش مهمی از شناخت ما نسبت به خودمان...

مجموعه «هزار و یک عصر» سلسله اجراهایی را دربرمی‌گیرد که در اردیبهشت 1392 در باغ موزه‌ی قصر آغاز شد. نمایشگاه‌گردانی این مجموعه را علی اتحاد به عهده داشته است. در قسمت دهم این مجموعه جرالد روسباخر، هنرمند اتریشی پرفورمنسی با عنوان «چهره‌های ساختگی تهران» را در بنیاد لاجوردی اجرا کرد.

پروژه «تهران‌آرت» مجموعه‌ای است از هنر معاصر ایران به همراه معرفی پنجاه هنرمند ایرانی. بخشی از آثار این مجموعه متعلق به مجموعه شخصی احسان لاجوردی است. در این مجموعه آثار به جنبه‌های شهری و زیست عوامانه در هنر امروز ایران توجه شده است. اوضاع کنونی جامعه، تغییرات زندگی درکلان‌شهری چون تهران، مسائل زنان و به‌طور کلی تضادهای موجود در بستر زندگی روزمره و شهری موضوع این مجموعه آثار است.